Huisartsen ervaren vaak terughoudendheid om patiënten met chronischevermoeidheidsklachten te begeleiden. Op dit moment ontbreekt een wetenschappelijk onderbouwde aanbeveling voor de aanpak van patiënten met chronische vermoeidheid in de eerste lijn. In dit artikel willen we enkele methoden aanreiken die de begeleiding van patiënten met langdurende vermoeidheid kunnen vormgeven. Er wordt ingegaan op het belang van interdisciplinaire samenwerking, bijvoorbeeld met een in deze materie ervaren kinesist. Bedoeling is om aan de hand van dit artikel beide beroepsgroepen, huisartsen en kinesisten...

Deze studie over pijnperceptie bij lachen en humor werd uitgevoerd in een Amerikaanse kinderkliniek en gepubliceerd in het tijdschrift ‘Evidence Based Complementary and Alternative Medicine’ (sic!). Volgens het aantal getelde lachepisoden zouden grappige video’s ‘tijdens’ een pijnprovocatie met ijswater (niet ‘daarvoor’ of ‘daarna’) de pijntolerantie gunstig beïnvloeden. Voor de auteurs is er voldoende suggestie om in de praktijk humor te benutten als afleiding bij pijnlijke interventies.

Klinische lessen zijn leerrijk, maar moeilijk te formuleren en daarom ook vrij zeldzaam. Maar een huisarts die een klinische les geeft over een ziekte waarmee hij zelf jaren geconfronteerd werd en die hem uiteindelijk fataal werd, is nog veel merkwaardiger. Met de hulp van collega Stuer werd het dan ook mogelijk dit unieke document aan de huisartsen aan te bieden.

Heel wat hulpverleners worden nu en dan geconfronteerd met de schrijfdrang van sommige patiënten. Dit gebeurt meestal in de vorm van brieven gericht aan de hulpverlener, of in sommige gevallen als een vraag van de patiënt aan de arts om (een deel van) zijn dagboek te lezen. Bij onderzoeken in verband met incest en maaglijden viel het op welke waardevolle functie het schrijven van de patiënt vaak vervulde in het verbeteren van zijn toestand en in zijn wijze van omgaan met de klachten. Deze tekst geeft enkele theoretische beschouwingen en een aantal praktische richtlijnen voor het werken met...

In deze bijdrage willen we illustreren hoe complex het pijngebeuren is. We willen duidelijkheid betrachten in de definities van een aantal belangrijke elementen zoals nociceptie, modulatie, psychogene pijn, de context van de pijn, placebo, chronische pijn enzomeer. Hierbij verwijzen we naar de zeer uiteenlopende bronnen die de ontwikkelingen over inzicht en aanpak van pijn mogelijk maken. Tevens willen we beklemtonen dat de bestaande verwarring juist nieuwe ontwikkelingen afremt terwijl de nieuwe concepten onvoldoende geïntegreerd geraken. Verder willen we vooral ook de specifieke...

De hoofdauteur van dit artikel, Hugo Stuer, is een van die stimulerende, grensverleggende vernieuwers. Via antroposofische geneeskunde, medische synthese en medische antropologie heeft hij zich verschillende niet-orthodoxe benaderingen eigen gemaakt. Wanneer hij spreekt over een thyminfuus. zweetsecretie en een dieet van alleen granen, fruit en groenten, dan komt dat nogal alternatief over. Toch is het belangrijk, ook al is het volgens sommigen niet meer dan een placebogeneeskunde. Deze aanpak sluit dikwijls goed aan bij dat wat bij de patiënt leeft; zoals in het tweede en derde artikel van...

In april 1977 publiceert The Medical Journal of Australia een artikel dat als volgt begint: «In recent years orthodox medicine has been extensively criticised while alternative therapies have increasingly attracked the interest of patients», terwijl het later vervolgt: «frequent media reports suggest that patients are increasingly consulting alternative therapists in preference to medical practitioners». In Nederland zouden volgens Haas in 1960 10.000 patiënten per jaar onbevoegde genezers raadplegen. In een representatieve steekproef uitgevoerd door Van De Vall eveneens in 1960 hadden 23% van...

Het begrip «Scientific Community» werd door Kuhn operationeel gemaakt en omschreven als volgt « Het geheel van wetenschapsbeoefenaren die elkaar (h)erkennen op grond van een gemeenschappelijke voorstelling van zaken, vormen en gedragsregels (code of paradigma genoemd). Deze komen voort uit één of meer historische verworvenheden waardoor een bepaald soort problemen oplosbaar geworden zijn. De leden van de scientific community zijn verantwoordelijk voor de legitimiteit, de research en het onderwijs van de code».

Het climacterium, in de betekenis van «de tijd waarin de vrouw over zichzelf inziet dat ze staat aan het begin van het einde» is een subjectieve aangelegenheid. Als zodanig valt deze tijd niet noodzakelijk samen met de menopauze.

« De huisarts is dood, leve de huisarts ». Oost-Duitsland 1960 maakt plannen de huisartsfunktie af te schaffen.